Protetik diş hekimliğinde hiçbir şey, tam da bir protetik restorasyonu ağıza uygulayacak iken protezin kapanışının, ağızdaki gerçek kapanıştan farklı olduğunun anlaşılmasında olduğu kadar sinir bozucu olamaz. Bu da boşa emek verdiğimiz ve zaman harcadığımız, en sonunda işin tanınmaz hale geldiği aşındırma işlemlerine yol açar. Teknisyenin nice emeklerle (mum yığarak) şekillendirdiği çiğneme yüzeyinin yapısı tamamen yok edilir. Hastada, hekimde, teknisyen de haklı olarak öfkelenirler. Ana neden muayenehaneden laboratuvara eksik bilgi aktarımı. Bunlara nasıl engel olmalı? Hekim ağzın durumunu artikülatöre naklederken ne derece duyarlı davranırsa protezin oturtulması sırasında o derece az aşındırmaya gereksinim kalacaktır. Tanı ve ileriki tedavilerde, üst çenenin kafatası referans alınarak ve alt çenenin de eklem referans alınarak, artikülatöre uyarlanması nedeniyle fazladan harcanan zaman, protezin oturtulması sırasında tasarruf edilen zamanı fazlasıyla karşılayacaktır. Referans noktaları, hastanın ağız durumunu olası en duyarlı biçimde artikülatöre aktarmamıza yardımcı olacaktır. Tarih boyunca geliştirilmiş birçok referans düzeneği mevcuttur. Bu referans noktaları ve rehber düzlemlerin gerekliliğini dedelerimiz bile bilmekteydi. Bildikleri bir başka şey de masa düzleminin protetik diş tedavisinde rehber bir düzlem olamayacağıydı.

İçindekiler
BÖLÜM 1 Rehber Düzlemler ve Referans Noktaları
BÖLÜM 2 Yüz Arkı BÖLÜM 3 Hasta Kayıtları
BÖLÜM 4 Artikülatör (Sanal Eklem)
BÖLÜM 5 Bilgisayar Kumandalı Kayıt

Yazar: Dieter Schulz, Dr. Olaf Winzen
Çeviri Editörü: Prof. Bölüm Tonguç Sülün